قطعا بسیاری از شما افرادی را دیده اید که علیرغم سواد نه چندان زیادشان، به شدت در زمینه کاری موفق هست. خیلی واضح بگویم، منظورم از موفق بودن داشتن درآمد عالی و بهتر از آن احساس رضایتمندی است. حتما در جامعه با این جملات سر و کار داشته اید: دانشگاه چیزی به ما یاد نمیدهد یا تو که دانشگاه خوب رفتی چرا بیکاری و یا چرا درآمد پایینی داری.

راستش را بخواهید سالهاست دغدغه ام این است که در جهتی فعالیت کنم که جایگاه از دست رفته دانشگاه را بهبود ببخشم. زمان زیادی به آن اختصاص دادم اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که تا افراد موفق زیادی از محیط دانشگاه خارج نشود و در محیط کار به موفقیت نرسند، این جایگاه بهبود نمی یابد. پس سوالم را تغییر دادم. از خودم همان سوال اول صفحه را پرسیدم که چرا افراد زیادی هستند که در دانشگاه موفق نیستند اما در محیط کاری به شدت عالی عمل می کنند؛ درآمدهای زیادی دارند و در بیشتر مواقع شادتر هم هستند؟

این افراد چه چیزی آموخته اند و چگونه عمل میکنند که نتیجه کارهایشان زمین تا آسمان با فارغ التحصیلانی که صرفا دروس دانشگاهی را خوب یاد گرفته اند، متفاوت شده است؟

در همان زمان بود که بین تحقیقاتم در مورد مهندسان موفق، با سخنرانی یکی از مهمترین و موفق ترین مهندسان دنیا برخورد کردم. پروفسور اشرف حبیب الله. (برای آشنایی بیشتر با ایشان اینجا را کلیک کنید)

او در این سخنرانی می گوید اگر به دنبال پیشرفت مالی از مسیر مهندسی هستید باید مطلع باشید که پانزده درصد از موفقیت های مالیِ شما بر اساس «توانمندیهای فنی» تان رقم خواهد خورد و هشتاد و پنج درصد مابقی، براساس «توانمندیهای ارتباطات انسانیِ» شما خواهد بود (چیزی که حبیب اله اسمش را گذاشته مهندسی انسانی و یا اگر عمومی تر بگوییم همان مهارت های نرم).

‎اشرف می خواهد از لزوم آموختن دربارۀ “مهندسی انسانی” صحبت کند!